Vrgada je prekrasno ostrvo udaljen oko 6 nautičkih milja od Biograda. Putovanje brodom na relaciji iz Biograda prema Vrgadi traje 45 minuta tijekom kojih možete uživati u prekrasnoj panorami  Pašmanskog i Vrgadinskog kanala.

Ostrvo Vrgada naziv „Zlatni“ stekao je zbog predivnih plaža s posebnim,  zlatnim pijeskom koji se ne može naći na kopnu. Brodske veze s kopnom (Biograd na Moru, Pakoštane).

Ostrvo na kojemu nema automobila, ali sve je nadohvat ruke, i trgovina i nekoliko ugostiteljskih objekata, crkva. Ulicama bez buke i vreve grada  prošetajte ka vremenu koje kao da stoji.

Gusta borova šuma, čisto more i prekrasne mirne plaže glavna su obilježja jedinog stalno naseljenog ostrva pakoške rivijere.

Iako je površinom od 2,31 km² relativno malo, ostrvo Vrgada obiluje prirodnim ljepotama, kristalno čistim more i bogatom kulturnom baštinom.

Najpoznatija prirodna znamenitost otoka Vrgada je plaža Podbrizi, koju često nazivaju Zlatna ili Crvena plaža. Ova plaža svrstana je među najljepše plaže na Jadranu.

Već pri prvoj posjeti gostoprimstvo domaćih ljudi i neopisive pješčane plaže oduzet će vam dah i poželjet ćete se svakako ponovno vratiti na ovo divno ostrvo – dragulj Jadrana.

Spominje ga Konstantin Porfirogenet već u srednjem vijeku, jer je bio od važnosti kao nadgledna tačka jadranskog pomorskog puta. I danas postoje ruševine srednjovjekovne utvrde. Taj predio nosi lokalno ime Gradina i nalazi se na istoimenom brdu ponad samog mjesta. Ostrvo je smješteno između Pakoštana na sjeveru, ostrva Pašmana na sjeverozapadu, Kornata na jugozapadu i Murtera na jugoistoku.

Najviša točka na otoku je vrh Srabljinovac s visinom 115 m. Veće uvale: Sveti Andrija, Luka i Kranje. Okružen je mnogobrojnim malim ostrvima: Kozina, Kamičić, Artina, Obun, Šipnata, Obrovanj, Oblik, Murvenjak, Gira, Školjić Mali i Veli.

Manji dio površine otoka i danas se poljoprivredno obrađuje. Nekadašnje maslinike i vinograde danas prekriva borova šuma i makija. Preostalo stalno nastanjeno, većinom starije stanovništvo održava ekstenzivnu poljoprivredu. Ona se svodi na uzgoj ovaca, peradi, održavanje maslinika te uzgoj povrća za vlastite potrebe u predjelu zvanom Podvoda. Zanimljivost je da se i dalje uzgajaju neke starinske vrste povrća: čičvarda (Cicer arietinum), blitva (Beta vulgaris), lisnati kelj, jari grah itd. Ostrvo obiluje biljnim vrstama koje nalazimo posvud u Sredozemlju i po tome se ne razlikuje od mnoštva otoka u ovome jedinstvenome krajoliku.

Stanovništvo se bavi ribarstvom, pomorstvom i, nekada, skupljanjem soli. Moderna vremena promijenila su i načine privređivanja, pa se dio stanovništva koje ostaje na ostrvu bavi turizmom.

Radno sposobno stanovništvo većinom odlazi u susjedne gradove i događa se proces depopulacije i starenja stanovništva, svojstven svim sličnim mediteranskim prostorima.

Osim glavne pristanisne luke, nazvane LUKA, i najvece ostrvske uvale za privezivanje ribarskih brodova i brodica - POCRIKVE, odnosno PRZINE, postoji tu i nekoliko manjih uvala i drazica ( Prva drazica, Druga drazica i Treca drazica ) te pjescana plaza PODBRIZI i veca uvakla KRANJE na jugu ostrva. Osim LUKE, sve su spomenute uvale pjeskovite i pristupacne za kupace, a pruzaju i mogucnost duzeg kampiranja.